ويزاي توريستي ايتاليا براي اقامت دائم در اين كشور مناسب نيست و فقط براي بازديدهاي كوتاه مدت مانند گردشگري، جلسات كاري يا رويدادهاي خانوادگي استفاده مي شود. با اين حال، اگر در طول اقامت توريستي خود در ايتاليا به دلايل امنيتي، سياسي يا بشردوستانه نياز به پناهندگي داريد، مي توانيد از مقامات مهاجرت ايتاليا درخواست پناهندگي دهيد.

دريافت ويزاي پناهندگي ايتاليا براي كساني كه به دلايل سياسي، مذهبي، قوميتي يا ساير دلايل از كشور خود فرار كرده اند و به كشورهاي ديگر پناهنده شده اند، امكان پذير است. براي درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا، بايد به سفارت يا كنسولگري ايتاليا در كشور محل اقامت خود مراجعه كنيد. شرايط اخذ ويزاي پناهندگي ايتاليا عبارتند از:

حضور در ايتاليا: براي درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا بايد در ايتاليا حضور داشته باشيد.

اثبات هويت: براي درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا بايد مدرك هويتي داشته باشيد. براي اين منظور بايد مدارك شناسايي مانند گذرنامه، كارت ملي، شناسنامه و غيره را به همراه داشته باشيد.

دليل فرار: براي درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا، بايد دلايل معتبري براي فرار از كشور خود ارائه دهيد.

تهديد امنيت شخصي: اگر به دليل تهديد امنيت شخصي خود مجبور به فرار شديد، بايد تهديد را به طور كامل و با جزئيات توضيح دهيد.

زندگي در كشورهاي ديگر: براي درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا، بايد ثابت كنيد كه حق زندگي در كشورهاي ديگري را نداريد كه قبل از ايتاليا به آنها سفر كرده ايد و از آنها فرار كرده ايد.

پرونده پناهندگي: براي درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا، بايد يك پرونده پناهندگي با اطلاعات شخصي، دلايل فرار و شواهد مورد نياز براي اثبات آن، مانند شواهد شكنجه يا تهديدهاي ديگر آماده كنيد.

بررسي امنيتي: پس از درخواست ويزاي پناهندگي ايتاليا، ممكن است تحقيقات امنيتي براي اطمينان از اعتبار درخواست شما انجام شود.

قانون دوبلين يك قانون اتحاديه اروپا است كه در سال 1990 به تصويب رسيد. هدف اصلي اين قانون تعيين كشور مسئول بررسي درخواست پناهندگي افراد در كشورهاي عضو اتحاديه اروپا است. طبق اين قانون، اگر پناهنده اي در يكي از كشورهاي عضو اتحاديه اروپا درخواست پناهندگي دهد، كشوري كه براي اولين بار وارد آن شده است، مسئول بررسي درخواست است.

در واقع، قانون دوبلين به اين معني است كه پناهنده فقط مي تواند در يك كشور درخواست پناهندگي دهد و در صورت انتقال به كشور ديگر، بايد به كشوري كه ابتدا وارد شده است بازگردد. اين قانون براي جلوگيري از ورود غيرقانوني پناهجويان به چندين كشور اروپايي و درخواست پناهندگي در هر كشور تصويب شد.

اگرچه قانون دوبلين يك سيستم مسئوليت مشترك بين كشورهاي عضو اتحاديه اروپا در پذيرش پناهندگان است، اين قانون ممكن است در برخي موارد برخي از حقوق پناهندگان را ناديده بگيرد. براي مثال، در برخي موارد، پناهندگان ممكن است در كشوري كه ابتدا وارد آن شده اند به خدمات پزشكي، آموزش يا كار دسترسي نداشته باشند و ممكن است مجبور باشند در شرايط بدي زندگي كنند. همچنين، اين قانون مي تواند بر برخي از كشورهاي عضو اتحاديه اروپا كه بيشترين تعداد پناهنده را مي پذيرند، فشار بياورد.